“Mag ik je een brutale vraag stellen? Als je niet wilt antwoorden, is dat ook goed.” Mijn buurvrouw heeft haar vraag nog niet gesteld, maar ik kan haar hem wel raden. Ze wil weten wat de reden is dat ik in een rolstoel zit. Het is de 4e avond van mijn nieuwe kerkgroep. Tijdens het voorstelrondje een paar weken geleden heb ik niets over mijn handicap verteld. Dat doe ik nooit, wacht liever tot anderen ernaar vragen. De rest van de groep vangt ons gesprek op en iemand anders vraagt; “Voel je je gelijk aan anderen, word je niet op een andere manier benaderd?”
Ik antwoord dat dat voor mijn gevoel niet zo is. “Je zit in de zaal in een gemarkeerd vak, je hebt daar geen moeite mee?”
Brandweermaatregelen?
Nooit had ik het op die manier bekeken. Ik ga als ik in de kerkzaal binnenkom op de automatische piloot naar dat vak. Maar ineens voelt het toch wel raar.
De motivatie voor zo’n apart vak is standaard dat het maatregelen van de Brandweer zijn. Klinkt logisch; als er brand is dan weet je waar de mensen zitten die niet (zelfstandig) naar buiten kunnen. Die mensen kun je dan sneller helpen. Tijdens de Kerst dienst wordt het gedeelte voor rolstoelers vaak naar een ander gedeelte van de zaal verplaatst. Dat dát niet altijd handige plek is, kwam ik vorig jaar achter.
Blijf voor deze keer maar hier zitten
Ik ging samen met vriendin J. naar de dienst. Eenmaal binnen zagen we dat het gedeelte voor rolstoelers achteraan was; we zaten achter de laatste rij stoelen. ‘Dit gaat niet werken’, zeiden we gelijk. ‘Zodra iedereen gaat staan, zien we niets meer’. We besloten te wachten totdat de dienst zou beginnen. Wat wij al verwachtten, gebeurde ook; Iedereen ging bij het eerste lied staan en wij zagen enkel benen. Tijdens het nummer reden we samen naar voren en gingen naast de 2e rij stoelen staan. Al snel kwam iemand van de BHV naast ons staan. Hij begreep dat we daarheen waren verhuisd. We mochten de rest van de dienst daar blijven zitten. Hoewel ik dat vreemd vond, was het fijn dat ik het podium nu wel goed kon zien.
Er wordt van je verwacht dat je in het aangegeven vak gaat zitten. Maar als je ergens zit waar je niet alles kunt zien, mag je gewoon verhuizen. Dan geldt de Brandweervoorschriften-motivatie ineens niet meer? Zo’n apart vak is dan onzinnig in mijn ogen. In theaters en bioscopen hetzelfde verhaal. Waarom niet in theater- en bioscoopzalen stoelen plaatsen die je kunt loshalen? Dan kan je als rolstoeler met je gezelschap gaan zitten waar je wilt.
In Groningen is een paar maanden geleden een bioscoop geopend waar de stoelen in de zalen wél weggehaald kunnen worden. Ik ga er binnenkort eens kijken om te zien hoe en of dat wel werkt.
Wat mij betreft een prima plan om standaard in te voeren. Geen apart gedeelte, geen apart geval.
Wat vind jij van dit idee?
Ik weet niet wat de Brandweer regels zijn voor bijvoorbeeld zo’n ruimte in de kerk. Daar ga ik ze naar vragen.
De kerk ga ik ook benaderen. Benieuwd of ze me kunnen uitleggen waarom ze ons die avond wél onze eigen plaats lieten kiezen.
De antwoorden op mijn vragen deel ik met je in een volgende blog.
